بررسی سطح آگاهی دستیاران و متخصصین کودکان شاغل در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در خصوص آنافیلاکسی

مقدمه  آنافیلاکسی وضیعیتی بالقوه تهدیدکننده حیات است که با تشخیص صحیح و درمان مناسب قابل کنترل می­باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطح آگاهی دستیاران کودکان در خصوص تشخیص و درمان آنافیلاکسی بود. روش کار این مطالعه از مهرماه تا اسفندماه سال 1392 در بیمارستان­های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. 192 متخصص و رزیدنت تخصص و فوق تخصص کودکان وارد مطالعه شدند. از شرکت­کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه­ای شامل 19 سوال را پاسخ دهند. اطلاعات جمع­آوری شده توسط نرم افزار SPSS (نسخه 19) مورد آنالیز قرار گرفت. سطح معنی­داری 0/05< pدر نظرگرفته شد. نتایج تقریبا تمامی­ پاسخ ­دهندگان آنافیلاکسی را به­ عنوان وضعیتی تهدیدکننده حیات می­ شناختند، با این­حال 23/4% به سوالات مربوط به علایم و نشانه های آنافیلاکسی پاسخ صحیح نداده بودند. هیچ یک از شرکت کنندگان مراحل درمانی را به درستی مشخص نکرده بودند، با این­حال 94/7% با تجویز اپی نفرین به ­عنوان داروی انتخابی موافق بودند (p=0/014). تنها 78/1% به درستی روش انتخابی تجویز اپی نفرین را تجویز داخل عضلانی (0/000) و 71/4% دوز مناسب را مشخص کرده بودند. حدود نیمی­از شرکت کنندگان در خصوص زمان لازم برای تحت نظر گرفتن در بیمارستان آگاهی داشتند. نتیجه­ گیری  مطالعه حاضر نشان داد غالبا متخصصین و رزیدنت ­های کودکان از دوز مناسب درمانی اپی نفرین، روش تجویز و زمان لازم برای ترخیص بیمار مبتلا به آنافیلاکسی اطلاع درستی ندارند. به ­نظر می ­رسد آموزش ­های تئوری برای ایجاد آمادگی ارایه خدمات بالینی در دستیاران بیماری­ های کودکان کافی نبوده است. کلیدواژه ها آنافیلاکسی، درمان، اپی نفرین، دستیاران کودکان، آموزش